De vierde Etappe

De vierde etappe

Paul en al onze andere coureurs gaan van start vandaag. De regen komt met bakken naar beneden met een temperatuur van 3 graden. Ook het parcours is een zware opgave. Volgens renners gaat het helemaal nergens over. Zo zwaar. Toch staan ze er elke keer weer. Zo knap.

Pieter is vandaag ook gevallen. Met blauwe plekken op zijn heup kan hij verder. Niets ernstigs. En alsof Paul nog niet genoeg ellende heeft gehad is hij ook op zijn andere knie gevallen. Toon is eerder binnen gekomen vandaag omdat hij het zo koud had. Morgen start hij weer. Nog een bikkel. Hoewel gisteren de koninginnerit was, vonden de renners het vandaag nog zwaarder.

We merken wel dat we weer in Nederland zijn. We worden blij verrast door het bezoek wat we krijgen. Jack zijn ouders zijn komen kijken. En hoe lief dat ze meteen de was verzorgen voor ons. Jean-Paul zijn vrouw, kinderen en familie kwamen een kijkje nemen en brachten heerlijke Limburgse vlaai mee. S’avonds in de eettent was er een prachtig muzikaal optreden van Henrike Brouwer. Nun echte Blaalse die de teamleden van Blaalse Wend in het zonnetje zette en extra motivatie bracht.

Voor sommigen nog een biertje, een ander vroeg naar bed. Wie nog als laatste aan het werk zijn, zijn Esther en Ad. Ad kijkt alle fietsen na, poetst ze en voorziet ze weer  van olie. Andere olie gebruikt Esther voor de beentjes van onze renners. Sjef en Gino staan elke morgen als eerste weer op om 4.45 uur om het ontbijt voor alle Duchenne-deelnemers te verzorgen. Knap, als je je beseft dat ze ook nog heel de dag en avond in touw zijn om de rest te helpen. Ik vind zelf dat het in geen verhouding staat tot wat de renners doen. 10,11 uur op de fiets zitten met een gemiddelde van 10 a 12 km/uur. Maar samen zijn we sterk, en het moraal is nog steeds heel erg goed. Vanaf vandaag kan het alleen nog maar beter worden. Nog beter. Ja, nog beter. Samen trappen we duchenne de wereld uit!