Het kampenement wordt voor de laatste keer opgebroken. Voor de laatste keer....... alles voor de laatste keer.  Een week is zo voorbij. Maar niet alleen voor ons, ook voor kinderen met Duchenne, gaat het leven na deze week verder. Daarover hebben we onderling veel over gesproken en mooie momenten met elkaar gedeeld.

Wat zal ons vanmiddag te wachten staan als we onze helden binnen kunnen halen? Want helden zijn het. Met een grote hoofdletter H. Welke ontberingen zij doorstaan hebben afgelopen week, niet normaal! Met recht mag je daar trots op zijn. En dat mag iedereen weten. Eigenlijk zouden dit nog veel meer mensen moeten dit weten, om zo nog meer geld binnen te brengen voor deze akelige ziekte. Want na deze week gaat het leven verder.....

Na het opbreken zijn we richting Bladel gereden om de campers daar af te zetten. Daarna zijn we met een busje en een vrachtwagen voor de fietsen naar Nijmegen gereden waar de huldiging plaats zou vinden. Aangekomen op een groot veld hadden we een tentje geplaatst zodat we herkenbaar waren en een klein plekje voor onszelf hadden. 15.30 uur werden de renners verwacht. Een goed plekje werd door iedereen ingenomen, aan de dranghekken voor het podium, om hun helden van dichtbij te kunnen aanschouwen. Ongeveer 16.00 uur was het zover. In 1 grote colonne komen de rijders, per team, de eindstreep over. Bloemen, spandoeken, toeters, persoonlijke berichten werden tevoorschijn gehaald. Kippenvel bij alle liefde die op het veld te zien was. Wat een ontlading. Het was een geweldige finish na een zware, heftige maar ontzettend mooie week. Ik had die voor geen goud willen missen. Bedankt allemaal voor jullie inzet en gefeliciteerd met jullie prestatie. Dat ik dit mee mocht maken is toch wel een hele eer. Dank!

Er is er 1 Jarig, hoera, hoera. Dat kun je wel zien dat is Jack. Hartelijk Gefeliciteerd namens ons allemaal. We gaan proberen jou een onvergetelijke verjaardag te bezorgen. De slingers hangen in de tent al klaar. Maar eerst moet er nog gefietst worden. De zware week begint zijn tol te eisen. In het kamp zijn er 25% minder mensen aan het ontbijt aanwezig dacht Gino. In ons kampje gaat het nog steeds voortvarend. De sfeer is geweldig. 2 mensen blijven vandaag bij de begeleiders. Maar zeker weten dat we morgen met zijn allen over de finish gaan. Als we het vanavond maar een beetje rustig aan houden met het bier. Het feest van Jack, en er is ook nog een 60-70e party op het terrein vanavond, zal misschien snel in de benen schieten. Maar we trekken elkaar over de streep, zeker weten. Wat een superbeleving mag ik hier meemaken. Een voorbeeld van onze teamspirit is dat enkele fietsers van ons onderweg bij een cafetaria stoppen om voor de jarige Jacck een vlag te kopen. De tekst op de vlag zegt iets over de uitspraken die Jack af en toe roept. Wat dat het is mag je hem zelf eens vragen. Het is 19.45 uur en we gaan nog een hapje eten voordat het feest losbarst. Tot morgen.

De vijfde etappe

Vanmorgen ging om 6 uur weer  de wekker. Nee, ik hoor regendruppels op mijn tent. Niet weer hè. Gelukkig hield het snel op en was het de rest van de dag droog. Het blijkt maar weer dat de weersinvloeden veelbepalend is. De begeleiders waren snel klaar met afbreken en weer opbouwen. Het is ondertussen ook een geoliede machine. Jeroen kwam vanuit Bladel weer ons team versterken. Die was wat eerder op de camping en had de beste plaats van de camping uitgezocht. Super! Eindelijk het idee dat we tijd over houden. Onze renners waren ook een stuk sneller “thuis”. Onze tent stond aan een weg op de camping waar alle renners voorbij komen. De muziekinstallatie van Marcel stond op volle toeren te draaien. De sfeer zat er goed in. Alle renners werden door ons feestelijk onthaald. Of met een wave of met luid geroep. De karaokeset werd aangesloten en dat bleef niet onopgemerkt. Er liepen twee troubadours rond op het campingterrein die een serenade kwamen brengen. Ze hadden eigenlijk geen keus. Die werden bijna binnen gesleurd.

Sfeerverslag onderweg ( Door Paul)

Robert, Paul, Giel, Dennis, Pieter en Toon hadden tijdens de tocht van vandaag een bezoekje gebracht aan de eerste sponsor van team Blaalse Wend. Eigenlijk hadden ze zin in koffie. Ze moesten daarvoor het aangegeven parcours even verlaten. De organisatie kan de renners volgen door middel van een gps-tracker. Even later, toen ze een kilometer of drie, van het parcours af waren ging de telefoon van Dennis. “Dat zal de organisatie wel zijn””. Niets was minder waar, het was de moeder van Dennis die vroeg wat er aan de hand was, omdat ze het parcours hadden verlaten. Mensen thuis kunnen op dezelfde wijze als de organisatie onze mensen volgen.

Sfeerverslag onderweg (Door Jack)

Onderweg vertelt Mark dat zijn fiets moeilijk schakelt. Ze besluiten om langs een fietsspeciaalzaak te gaan om de versnelling na te laten kijken. Mark vertelt zijn verhaal en doet even voor hoe hij schakelt. “Kijk eens hoe moeilijk dat gaat”. “Laat maar eens zien”, zegt de fietsenmaker. En schakelt de fiets alsof er niets aan de hand is. De fietsenmaker besluit zijn controle met de zin”Ik denk dat je beter even langs de EHBO kan gaan om je duim na te laten kijken”.

Sfeerverslag van het ontbijt (Door Gino)

S’morgens om 5 uur gaat de wekker. Samen met Sjef ga ik op pad om samen met ongeveer 20 mensen het ontbijt te verzorgen. Elke dag is een grote drapzooi door het natte weer.  Vanmorgen was er een ontbijtcollega jarig. Sjef had een ballon beschreven met haar leeftijd 49. Ze vond het eigenlijk helemaal niet zo leuk, want iedereen kon haar leeftijd nu zien. Pieter  P. verscheen aan het ontbijt, en een andere collega vertelde dat ze jarig was. Die begon spontaan lang zal ze leven te zingen en heel de tent zong mee. Of ze dat leuk vond? Ze straalde wel, dus weer iemand blij. Daar gaat het om, maak eens iemand blij.

De vierde etappe

Paul en al onze andere coureurs gaan van start vandaag. De regen komt met bakken naar beneden met een temperatuur van 3 graden. Ook het parcours is een zware opgave. Volgens renners gaat het helemaal nergens over. Zo zwaar. Toch staan ze er elke keer weer. Zo knap.

Pieter is vandaag ook gevallen. Met blauwe plekken op zijn heup kan hij verder. Niets ernstigs. En alsof Paul nog niet genoeg ellende heeft gehad is hij ook op zijn andere knie gevallen. Toon is eerder binnen gekomen vandaag omdat hij het zo koud had. Morgen start hij weer. Nog een bikkel. Hoewel gisteren de koninginnerit was, vonden de renners het vandaag nog zwaarder.

We merken wel dat we weer in Nederland zijn. We worden blij verrast door het bezoek wat we krijgen. Jack zijn ouders zijn komen kijken. En hoe lief dat ze meteen de was verzorgen voor ons. Jean-Paul zijn vrouw, kinderen en familie kwamen een kijkje nemen en brachten heerlijke Limburgse vlaai mee. S’avonds in de eettent was er een prachtig muzikaal optreden van Henrike Brouwer. Nun echte Blaalse die de teamleden van Blaalse Wend in het zonnetje zette en extra motivatie bracht.

Voor sommigen nog een biertje, een ander vroeg naar bed. Wie nog als laatste aan het werk zijn, zijn Esther en Ad. Ad kijkt alle fietsen na, poetst ze en voorziet ze weer  van olie. Andere olie gebruikt Esther voor de beentjes van onze renners. Sjef en Gino staan elke morgen als eerste weer op om 4.45 uur om het ontbijt voor alle Duchenne-deelnemers te verzorgen. Knap, als je je beseft dat ze ook nog heel de dag en avond in touw zijn om de rest te helpen. Ik vind zelf dat het in geen verhouding staat tot wat de renners doen. 10,11 uur op de fiets zitten met een gemiddelde van 10 a 12 km/uur. Maar samen zijn we sterk, en het moraal is nog steeds heel erg goed. Vanaf vandaag kan het alleen nog maar beter worden. Nog beter. Ja, nog beter. Samen trappen we duchenne de wereld uit!

Nog steeds geen internet. Ik begin er een beetje van te balen. Ben begonnen om alles in een word document te schrijven om alles niet te vergeten wat we hier allemaal meemaken. De dagen zijn lang, maar zo ontzettend gaaf. We raken steeds meer op elkaar ingespeeld en ieder heeft zijn specialiteit. We vullen en voelen elkaar goed aan. De sfeer is goed en de rijders hebben er zin in. Ondanks dat het parcours heftig is, is het moraal goed. S'avonds staan de koppies er redelijk moe bij. Dat mag ook in de zwaarste mountainbiketocht van de BeNeLux. Regen en kou maken het nog heldhaftiger. En helden zijn het, stuk voor stuk!!! Morgen de koninginnerit. 

De eerste etappe. (geschreven door Jack)

Start om 08.00 uur. De geplande start plaats op de camping bleek niet geschikt dus werd er uitgeweken naar een gezellig plein in Dinant bekend van de ‘’gele kayak’’ verhuur. Elke ploeg werd op een leuke manier door de presentator voorgesteld en kon hierna vertrekken. Wij konden om 09.10 uur starten en met strakke koppies en in een strak pakje van Roos gingen we van start. Na iedereen nog een high five te hebben gegeven kwam de eerste klim in zicht. Meteen 200 hoogtemeters voor de kiezen om lekker warm te worden. Boven aangekomen brak de zon door en hebben we de hele dag zonder regen kunnen rijden. Het is niet nodig om elke singletrack te beschrijven want superlatieven schieten dan tekort. Attractieve, moeilijke , en snelle tracks die aan elkaar gereden worden door rustige stukken met mooie vergezichten. Kortom een dag om in te lijsten. Ik denk dan wat is het voor ons toch eenvoudig om een goede daad te verrichten en er dan vanuit deze organisatie zoveel voor terug te krijgen.

Dag van aankomst

Na een rustige colonnetocht over Antwerpen en Brussel kwamen we aan in Dinant.

Onderweg kwamen we de eerste “soortgenoten” al tegen. Campers vol behangen met spandoeken van Duchenne Heroes. Allemaal op weg naar hetzelfde doel: 7 dagen lang alles geven. Om hier deel van uit te mogen maken is toch wel heel erg speciaal. Met zoveel mensen was  ons tentenkamp zo in elkaar gezet. De eerste biertjes werden open getrokken voor we gingen eten. Er heerst rust en gezelligheid. Of misschien wel een soort stilte voor de storm, want hoe dichter de start dichterbij komt….. S’avonds na het eten was er een hartelijk welkom voor iedereen in een groots opgezette tent. Sommige mensen werden speciaal in het zonnetje gezet. In ons team VB&T mocht Sander naar voren komen om een tegeltje in ontvangst te nemen. Hij  werd hartelijk gefeliciteerd met zijn verjaardag. Daarna was er de briefing voor morgen en waren  een aantal sprekers. Wat me het meest is bijgebleven was de voorzitser van Duchenne parent project. Zij bedankte ons al bij voorbaat voor onze aanwezigheid. Deze indrukwekkende avond werd afgesloten met een filmpje met alleen tekst en een muziekje eronder. Kippenvel bij: Een gezond kind heeft duizend wensen. Een ziek kind maar 1. Tijd om ons bedje op te zoeken, want morgen is om 6 uur weer vroeg dag .

De laatste avond voor vertrek. En dan gaat het gebeuren, de verplaatsing. Mijn persoonlijke grootste uitdaging deze week zit 'm in het rijden met de camper. Ik heb ze zien staan vanavond, de bakbeesten! Mijn god wat daar allemaal in kan. Ik heb hele koelkasten zien verdwijnen, kratjes fris, tenten en luchtbedden. Gelukkig heeft ons team een iets kleiner exemplaar tot de beschikking.

Jack Vosters is een tijdje niet gesignaleerd en zit vermoedelijk vast in de spelonken achterin camper twee. Ondertussen werden de houtblokken klaargezet om voor s'avonds een kampvuur op te stoken.

Bijna alles zit erin. Morgenvroeg de laatste kleine dingen. Nog een drankje aan de bar, want gezelligheid was er weer. Met dank aan Paul Fiers voor de gastvrijheid. Dat belooft wat voor de komende week. Een mooi clupje bijelkaar. We gaan ervoor!

Nog 1 nachtje in een vertrouwd bed. Voor sommigen onder ons misschien wel tegen "de gebreide broek". Ik zeg welterusten en morgenvroeg gezond weer op. Op naar Dinant!

Bijna is het zover!

De jongens zijn afgetraind. Ze zijn er klaar voor.

Na een jaar lichamelijke voorbereiding is het nu tijd om de koffers te pakken. Niks vergeten? Hoe hard stond die bandenspanning ook al weer vorige week toen ik zo lekker aan het touren was? Wat neem ik mee, toch maar een extra setje overschoenen. Er is tenslotte regen voorspeld voor volgende week. Alhoewel het er voor zondag vooralsnog goed uit ziet.

Iedereen zal zijn lijstje wel klaar hebben. Morgenavond zal alles ingeladen worden en zaterdag 10 uur is het vertrek. Voor degene die ons wil komen uitzwaaien. Jullie zijn van harte welkom bij Tuinderij Fiers aan de hulselseweg 4 te Bladel.

Misschien zien we je nog?

Onze nieuwe blog is vandaag van start gegaan. Houdt focus hierop en wij zullen proberen je geïnformeerd te houden.